In alle landen waar Mensen met een Missie actief is, werken we met meerdere lokale partners: gemeenschaps- en religieuze leiders, kleine organisaties en individuele activisten. Zij kennen hun cultuur, geschiedenis en gemeenschap door en door, en weten het best hoe schadelijke overtuigingen in hun land aangepakt kunnen worden. Om al die verschillende activiteiten te coördineren, werken we in elk land met een lokale coördinator die als het ware een brug is tussen de partnerorganisaties en Mensen met een Missie. Afgelopen september kwamen al onze lokale coördinatoren naar Nederland voor een intensieve en bijzondere week vol kennis- en ervaringsuitwisseling. Na afloop van hun bezoek blikten we met een aantal coördinatoren terug en bespraken hun werk voor Mensen met een Missie.

Wat waardeer je in je rol als coördinator?

María Alejandra Rivera Maldonado (Colombia): “Mijn werk heeft me dichter bij de dagelijkse problemen gebracht van mensen die normaal gesproken onzichtbaar zijn of worden gemaakt. Ik kom op plaatsen waar ontzettend veel onrecht en onveiligheid is, waar de overheid afwezig is. Daar leer ik hoe mensen omgaan met hun moeilijkheden en daar kan ik dan in mijn werk nauw bij aansluiten.”

Elizabeth Gareca (Bolivia): “Door mijn werk als coördinator ben ik meer in aanraking gekomen met andere wereldbeelden, met de kosmische visie van de oorspronkelijke bevolking bijvoorbeeld. Dat heeft mij de ogen geopend om ook mijn eigen ideeën ter discussie te stellen. Daar groei je van als persoon.”

Mabel Carumba (Filipijnen): “Ik herken dat. De gemeenschappen van de oorspronkelijke bewoners liggen mij ook na aan het hart. Ik heb mij altijd aangetrokken gevoeld tot hun relatie met de natuur, tot hun spiritualiteit. De geest van gemeenschap die zij belichamen is mij heel dierbaar. Hoe moeilijk zij het ook hebben, zij proberen altijd het grotere geheel te eren en te respecteren. Dat is iets waar we veel van kunnen leren.”

Maggie Atim (Uganda): “Mijn werk als coördinator heeft mij enorm verrijkt. Ik kom uit de vrouwenbeweging en ik had nog niet eerder met religieuze leiders gewerkt. Die zag ik altijd min of meer als tegenstander. Nu werken we samen en zie ik dat juist religieuze leiders heel veel impact kunnen hebben. Zij doen iets niet een tijdje, maar voor het leven. Zelfs als ze worden overgeplaatst, nemen ze hun kennis en ervaring mee. Dus alles wat zij doen, elke verandering ten goede heeft een duurzaam effect. Bovendien kunnen religieuze leiders de kerkelijke structuren van binnenuit veranderen. Dat lijkt misschien langzaam te gaan, maar het is wel blijvend!”

Christy Ambrose (India): “Wat ik waardeer is de grote mate van vertrouwen die ik heb kunnen opbouwen de afgelopen jaren, zowel met de partners als met Mensen met een Missie. Anders dan veel andere organisaties richt Mensen met een Missie zich echt op de realiteit van mensen en niet op bureaucratische procedures. Daarom kunnen we heel flexibel en dynamisch zijn, inspelen op wat op dát moment van belang is. Hier in India gaat het echt niet goed. Ons werk wordt steeds moeilijker door tegenwerking van de overheid. Veel organisaties hebben er daarom al voor gekozen om niet meer in India te werken. Maar Mensen met een Missie blijft. We blijven volhouden, ook bij de grootste weerstand.”

Wat spreekt je aan in de manier van werken van Mensen met een Missie?

María Alejandra: “Ik zie bij Mensen met een Missie meer openheid dan bij andere organisaties voor met name de religie, spiritualiteit en cultuur in onze landen. Jullie doen oprecht je best om aan te sluiten bij de lokale realiteit van mensen. Dat is heel belangrijk en dat wordt enorm gewaardeerd.”

Elizabeth: “Er is echt aandacht en tijd voor het ontmoeten van mensen, om hen te leren kennen en met hen mee te leven. Jullie snappen dat het ritme van het leven hier anders is dan bij jullie. Dan kun je aansluiting vinden.”

María Alejandra: “Ik kom in mijn werk veel zusters en paters tegen. Die worden soms geïdealiseerd, maar ook zij krijgen te maken met moeilijkheden, met lijden en pijn. Om hen te ontmoeten op basis van hun menselijkheid, niet vanuit status of positie, vind ik een groot voorrecht. Luisteren naar elkaar, zorgen voor jezelf en voor anderen, ervaringen delen. Ook religieuzen hebben dat nodig.”

Mabel: “Ik herken dat wel, ook in de Filipijnen. De overheid hier bestempelt mensen als rebellen en communisten, ‘red tagging’ noemen we dat. Als dat met je gebeurt, ben je je leven niet zeker, ook religieuzen niet. Verschillende van onze partners hebben hier al mee te maken gehad. En toch blijven ze doen wat ze vinden dat ze moeten doen. Ik vind het heel mooi dat Mensen met een Missie hier oog voor heeft. We steunen niet alleen projecten maar ook de mensen die die projecten uitvoeren. Bijvoorbeeld met veiligheidstrainingen.”

Christy: “En door ze op allerlei manieren te bemoedigen. In onze bijeenkomsten met partners gaat het niet alleen maar over werk. Het gaat ook over het persoonlijk welzijn van stafleden en medewerkers. Tijdens partnerbijeenkomsten doen we sessies over positieve psychologie, danstherapie of we gaan picknicken bij een waterval. Gewoon om er even uit te zijn: uit de spanning en stress van het dagelijks werk.”

Maggie: “De cursussen geweldloze communicatie die Mensen met een Missie verzorgt, hebben mij blijvend veranderd. Het is een grote verrijking om zo naar relaties te kijken: niet meteen reageren op de ander, maar je afvragen wat die persoon jou eigenlijk wil zeggen. Dat heeft de relaties in mijn werk maar ook in mijn privéleven enorm verbeterd. Mensen als mens gaan zien, dat is toch de kern van ons werk.”

Mabel: “Ja, het gaat over gemeenschappen, maar ook over individuen die die gemeenschappen dragen. Die in de voorhoede en de frontlinie opereren. Daar willen we mensen volledig tot hun recht en in hun kracht laten komen. Mensen ervaren niet alleen trauma’s door ze zelf mee te maken, maar ook door er dag in dag uit aan blootgesteld te worden.”

Was het belangrijk voor jullie om andere coördinatoren te ontmoeten?

Christy: “Het was heel motiverend. Ik was er vijf jaar geleden ook bij, en zowel het weerzien met oude bekenden als de ontmoeting met een nieuwe generatie jonge, energieke coördinatoren was heel inspirerend voor mij. We hebben elkaar ook nodig: wereldwijd staat het werk dat wij doen enorm onder druk. We moeten onze krachten bundelen om ons daartegen te verweren. Dat lukt ons niet ieder voor zich.”

Elizabeth: “Ja, werken als coördinator kan soms best eenzaam zijn. Je zit een beetje tussen de lokale partners en Mensen met een Missie in. Tijdens de week in Nederland merkten we dat we niet alleen zijn. We herkennen veel bij elkaar, ondanks de taalverschillen. Iedereen doet moeite om de ander te leren kennen, er is veel erkenning en zorg voor elkaar. Dat zie je in kleine dingen: een medicijn voor iemand regelen, samen een boodschap doen, van kamer ruilen of een kamer delen als dat nodig is.”

Maggie: “Het onderling delen van ervaringen was voor mij heel belangrijk. Om te voelen dat je niet alleen staat. De problemen waar we mee te maken krijgen zijn soms zo groot. Dan is het heel fijn om elkaar te bemoedigen met kleine lichtpuntjes, ook al komen die van elders.”