Op 20 februari presenteerde minister Klever haar nieuwe beleid. Na acht maanden wachten kregen we een plan dat vooral draait om centralisatie en controle in Den Haag. Dit gaat ten koste van menselijke waardigheid, goed samenleven en het geopolitieke eigenbelang van Nederland.

Wat lezen we in dit beleid? Gelijkheid en vrouwenrechten worden gemarginaliseerd. Ondersteuning via ambassades verdwijnt en maatschappelijke organisaties worden uitvoerders van overheidsbeleid, in plaats van onafhankelijke veranderaars. Maar echte stabiliteit ontstaat niet door enkel eigen belangen te beschermen. Het vereist investeringen in onderwijs, rechtvaardigheid en inclusie, vooral voor de meest kwetsbaren. Wanneer ongelijkheid toeneemt, groeit de voedingsbodem voor conflict en instabiliteit.

Menselijke waardigheid als speelbal

Door vrouwenrechten als bijzaak te behandelen, ondermijnt Klever stabiliteit en veiligheid. Vrouwen spelen een sleutelrol in vrede en wederopbouw. In Nigeria voorkomen vrouwelijke religieuze leiders radicalisering door jongeren perspectief te bieden. In Colombia beschermen vrouwen inheemse en Afro-Colombiaanse gemeenschappen tegen landroof en geweld. Wanneer vrouwen buitenspel worden gezet, verliezen samenlevingen hun kracht en veerkracht. Zonder hun inzet groeit de kans op conflict en neemt de ongelijkheid toe, wat sociale spanningen verergert.

De kracht van minderheden

De manier waarop een samenleving met minderheden omgaat, is een maatstaf voor beschaving. Religieuze minderheden bouwen bruggen, bieden hulp en dragen bij aan sociale cohesie. Toch negeert Klever hun rol. Dit is een gemiste kans: het steunen van religieuze minderheden is niet alleen een kwestie van mensenrechten, maar ook van strategisch belang voor stabiliteit. In landen als Pakistan en Irak werken religieuze gemeenschappen samen om vreedzaam samenleven te bevorderen en wederzijds begrip te vergroten. Zonder deze initiatieven groeien polarisatie en extremisme.

Een onsamenhangend buitenlandbeleid

Klever behandelt defensie, ontwikkelingssamenwerking, diplomatie en handel alsof ze los van elkaar staan. Maar zonder ontwikkelingssamenwerking geen stabiele markten, zonder diplomatie geen geopolitieke invloed. Het werk van organisaties zoals Mensen met een Missie is onmisbaar om radicalisering te voorkomen en sociale structuren te versterken. Dit vraagt om samenwerking tussen overheden en maatschappelijke organisaties, waarbij niet alleen economische belangen maar ook sociale stabiliteit centraal staan.

Klever ziet ontwikkelingssamenwerking en geopolitiek niet als verbonden. Zo laat ze de Grote Meren-regio los, terwijl onze economie afhankelijk is van grondstoffen uit deze regio. Instabiliteit daar betekent hogere prijzen hier en meer invloed voor China en Rusland. Dit beleid schaadt Nederland op lange termijn. Een duurzame economie kan niet zonder internationale stabiliteit en eerlijke handel, iets wat alleen mogelijk is als Nederland blijft investeren in diplomatie en ontwikkelingssamenwerking.

Wie profiteert hiervan?

Nederland heeft een lange traditie van koopmanschap, maar koopmanschap floreert alleen in een stabiele wereld. Handel heeft rust nodig, rechtszekerheid, een geopolitieke omgeving waarin regels worden nageleefd en verdragen worden gerespecteerd. En dat vereist meer dan militaire macht of handelsmissies. Het vereist een buitenlandbeleid dat snapt hoe diplomatie, veiligheid, handel en ontwikkelingssamenwerking elkaar versterken. En het vereist een regering die begrijpt dat maatschappelijke stabiliteit niet uit de lucht komt vallen, maar wordt opgebouwd—door mensen, door gemeenschappen, door leiders die lokaal vertrouwen hebben en werken aan iets groters dan zichzelf.

Dit beleid helpt niet Nederland, noch mensen die strijden voor een menswaardig bestaan. Nederland heeft een beleid nodig dat menselijkheid, samenwerking en strategisch eigenbelang als uitgangspunt neemt. Alleen zo bouwen we een veilige en welvarende toekomst—voor Nederland én de wereld.