In het NRC van 1 mei 2023 wordt Mensen met een Missie genoemd in het artikel ‘Plan voor strenge lhbti-wet wakkert homohaat in Oeganda nog verder aan’. Mensen met een Missie werkt wereldwijd samen met een divers en pluriform netwerk aan organisaties en mensen. Die diversiteit ervaren we als een rijkdom. Eén van de samenwerkingspartners uit het netwerk van Mensen met een Missie is het bureau voor ontwikkelingssamenwerking van één van de bisdommen van de Church of Uganda. Samen met deze organisatie werken wij aan het bevorderen van de rechten van vrouwen en jongeren in Oeganda.
Wij werken vanuit de overtuiging dat ieder mens telt. Dit geldt ook voor mensen uit de LHBTIQ+-gemeenschap. We spreken ons bij deze dan ook nadrukkelijk uit tegen de discriminatie, de haat en het geweld die veel homo’s, lesbiennes, queer- en transpersonen dagelijks ervaren en ondergaan. In de landen waarin we werken, inclusief Nederland.
Tegelijkertijd: praten helpt. Vanuit die overtuiging werkt Mensen met een Missie. Op veel verschillende plekken in de wereld zetten wij in op dialoog om mensen die tegenover elkaar staan, bij elkaar te brengen. Als je in gesprek gaat met ‘de ander’, kun je erachter komen wat diegene beweegt. En soms kom je er zelfs achter, dat je helemaal niet zoveel van elkaar verschilt, omdat je allebei mens bent.
Onze ervaring leert ons, dat op plekken waar vastgeroeste overtuigingen over ‘de ander’ niet meer ter discussie worden gesteld en waar de machtsverhoudingen scheef zijn gegroeid, geweld op de loer ligt. Waar wij op mikken, is het geweld vóór zijn. Ons werk met religieuze instellingen en religieuze actoren geeft ons hierin een immense voorsprong.
Wereldwijd voelen miljarden mensen zich verbonden met een religie of geloofsgemeenschap, en religieuze leiders en hun uitspraken zijn voor hen van grote betekenis. Helaas wordt deze macht niet altijd ten positieve ingezet; de voorbeelden van religieuze overtuigingen die leiden tot het uitsluiten van bepaalde groepen zijn talrijk. Zeker het onderwerp LHBTIQ+ leidt hierin vaak tot spanningen, ook in onze samenwerking met religieuze leiders. Tegelijkertijd zien wij ook het enorme potentieel. Door met religieuze leiders en organisaties samen te werken, wenden we hun invloed aan om de rechten van vrouwen, jongeren en (religieuze) minderheden te bevorderen, conflicten en radicalisering te voorkomen, en vreedzaam samenleven te stimuleren. En dit heeft aantoonbaar effect.
We zijn ons ook zeer bewust van de machtspositie die wij als organisatie innemen. Dat betekent dat we zorgvuldig en terughoudend willen zijn in het opleggen van onze maatstaven. En hoe je het ook wendt of keert: de koloniale geschiedenis van ons land speelt hierin een grote rol. Macht is wereldwijd nog steeds niet eerlijk verdeeld, en dat beïnvloedt stellingnames, reacties en interpretaties in bijvoorbeeld de huidige LHBTIQ+-discussie in Oeganda. Dit stelt ons als organisatie ook voor een behoorlijke uitdaging.
De afgelopen maanden zijn we als organisatie uitgedaagd om heel kritisch te kijken naar waar we onze grenzen leggen. Oproepen en aanzetten tot geweld is die grens.
Het is met pijn in het hart wanneer we ervaren dat we die grens naderen. Juist omdat we zo sterk geloven dat onze bijdrage aan de strijd voor vreedzame en rechtvaardige samenlevingen, ligt in het faciliteren van het in gesprek blíjven met elkaar. Maar een vreedzame samenleving nastreven houdt in, dat iedereen mee mag doen en zichzelf mag zijn. En een rechtvaardige samenleving kan nooit samengaan met het uitsluiten van bepaalde groepen. Dat is de basis van ons werk. Om die reden zijn we met onze partners wereldwijd in gesprek over wat inclusiviteit en tolerantie op het pad naar een vreedzame samenleving in de praktijk betekenen.