Jij bent nergens goed voor, omdat je een meisje bent. Dat is wat Janneth (47) van jongs af aan werd verteld. In Bolivia heerst er een zogeheten machocultuur, waarin mannen vrouwen als een bezit zien. Janneth is opgegroeid in deze cultuur.
Taboes doorbreken
“Ondanks dat ik gestudeerd heb, was ik onderdanig aan mijn man,” vertelt Janneth over haar huwelijk. Haar man dronk veel en vertoonde agressief gedrag. “Zijn wensen waren mijn ordes. Ik mocht mijn beroep niet uitoefenen en hij sloeg me”, aldus Janneth. “Gelukkig leerde ik mensen kennen, die me vertelden dat geweld niet normaal is.”
Janneth leerde de medewerkers van de partnerorganisatie van Mensen met een Missie, “Fundación Levántate Mujer” kennen. Stap voor stap ontdekte ze dat ze meer waard is dan wat haar man haar deed geloven. Veel vrouwen in Bolivia leven echter nog in geweld. Erover praten is lastig. “Over geweld praten is in Bolivia taboe,”, aldus Janneth “zelfs met vrouwen onder elkaar. Dit taboe wil ik doorbreken.”
Psychisch geweld
Ook een relatie waarin geen sprake is van fysiek geweld, kan gewelddadig zijn. “Vernedering, manipulatie, kleineringen… het is allemaal geweld. En helaas denken nog heel veel vrouwen dat het normaal is als je man je vernedert,” vertelt Janneth, “zelf dacht ik ook dat geweld bij het leven hoorde.”
Ik dacht dat geweld bij het leven hoorde.
Jongens huilen niet
Als gemeenschapsleider zet Janneth zich nu in om geweld in haar omgeving terug te dringen. Zo vertelt Janneth: “Mijn zoons gaan naar een jongensschool. Daar zijn macho ideeën meer gangbaar dan op een gemengde school. Jongens leren zich te vermannen en niet te huilen. Via het schoolbestuur heb ik voorgesteld om samen te komen met moeders om geweld terug te dringen, beginnend bij onze kinderen.”
Samen met moeders het geweld terugdringen.
Nooit te oud om te leren
Ook in haar persoonlijke omgeving probeert Janneth de ingebakken mentaliteit te veranderen. Zo zei haar schoonmoeder altijd: De vrouw is er om dingen voor haar man te doen. “Daar ben ik tegenin gegaan. Mijn schoonvader wast nu zijn eigen broeken”, zegt Janneth met een lach.
Mijn schoonvader wast nu zijn eigen broeken.
Op de goede weg
“Helaas kan ik nog niet zeggen dat ik de strijd helemaal heb gewonnen”, zegt Janneth. Haar man is nog niet gestopt met drinken, ze zijn nog samen en ze hebben niet veel te besteden. Maar, ze heeft goede hoop voor de toekomst. “Ik weet nu wat ik waard ben en dat ik geweld niet hoef te accepteren. Ik ben op de goede weg en ga de strijd aan, sigo en la lucha!”