Na drie jaar als vluchteling in Tanzania te hebben geleefd, wordt Odette overtuigd door een campagne van de Burundese overheid. Die vraagt vluchtelingen terug te keren naar hun vaderland. De 25-jarige Odette beslist om samen met haar zes kinderen terug te keren naar Burundi. Eenmaal thuis, krijgt ze echter allesbehalve een warm onthaal.  

In 2015 is er een enorme uitbraak van geweld in Burundi. Er vallen 1.200 doden en 400.000 mensen ontvluchten hun huis, onder andere naar buurland Tanzania. Een van hen is Odette Iradukunda. Samen met haar gezin vlucht zij naar Tanzania. 

Eénmaal terug in Burundi

Bij terugkeer in Burundi wil Odette haar drie oudste kinderen inschrijven op school. Maar dan stuit ze op het volgende probleem: teruggekeerde vluchtelingen worden gezien als opposanten, omdat ze het land in 2015 hebben verlaten. Door deze vooroordelen krijgt Odette van de school te horen dat er geen plek is voor haar kinderen, tenzij ze hun geboorteaktes kan overhandigen. Papieren die Odette niet heeft, omdat haar kinderen nooit zijn geregistreerd.

Lokale comités voor goed bestuur   

Odette wil haar kinderen inschrijven bij de lokale overheid. Maar, de ambtenaren weigeren mee te werken. Alleen met corruptiegeld dat Odette van alle kanten wordt gevraagd, kan wat geregeld worden. Geld dat Odette niet heeft.

Er zijn nauwelijks betrouwbare (overheids)instanties in Burundi waar mensen als Odette met hun problemen terecht kunnen. Als antwoord op deze problematiek heeft Mensen met een Missie in Burundi vrijwilligers getraind om lokale comités voor goed bestuur te vormen. De leden worden als informele leiders binnen hun gemeenschappen beschouwd. Ze zetten zich in voor een betere samenwerking tussen de gemeenschap en het lokale bestuur. Ze weten hoe het openbaar bestuur werkt en komen op voor de rechten van de bevolking. 

Van alle kanten wordt corruptiegeld gevraagd.

Eindelijk succes    

De leden van het lokale comité van goed bestuur uit de regio van Odette komen haar te hulp. Zij beginnen te lobbyen bij de lokale overheidsinstantie om alle teruggekeerde vluchtelingen en hun kinderen op te nemen in de basisadministratie. Ook de leden van het lokale comité van goed bestuur stuiten op verzet en moeten meermaals terugkeren om te pleiten voor de rechten van vrouwen als Odette en haar kinderen. Uiteindelijk boeken ze succes en worden de kinderen van Odette ingeschreven in de basisadministratie en toegelaten tot school.

Odette Iradukunda met één van haar kinderen